Tytułem wyjaśnienia
Sytuacja osób niepełnosprawnych na rynku pracy, w ciągu minionych dziesięcioleci, znacząco się poprawiła. Wyniki Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności wskazują, że w 2019 roku w porównaniu z rokiem poprzednim współczynnik aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wzrósł o 0,5 pkt. proc. (wzrost o 2,9 pkt proc. w stosunku do roku 2015) i uplasował się na poziomie 28,8%. Wzrasta także wiedza i świadomość pracodawców, którzy przekonują się, że pracownik z niepełnosprawnością nie oznacza braku efektywności w pracy. Na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat zauważa się też zmiany w kierunku wzrostu wskaźnika zatrudnienia, który w 2019 roku w porównaniu z rokiem 2018 wzrósł o 0,6 pkt. proc. do poziomu 26,8%.1
W roku 2019 liczba aktywnych zawodowo osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym liczyła
458 tys.
z czego 425 tys. stanowiły osoby pracujące,
a 33 tys. osoby bezrobotne.
Tym samym pracujące osoby niepełnosprawne stanowiły 92,8% wszystkich osób niepełnosprawnych aktywnych zawodowo. Mimo pozytywnych zmian w zakresie aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych na przestrzeni lat – ich aktywność zawodowa nadal znacząco odbiega od aktywności zawodowej osób sprawnych. W 2019 r. współczynnik aktywności zawodowej osób sprawnych w wieku produkcyjnym wynosił 81,0%, wskaźnik zatrudnienia 78,4% a stopa bezrobocia 3,4%. Różnica między wskaźnikiem zatrudnienia osób sprawnych a niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wyniosła 51,6 pkt proc. a między stopą bezrobocia tych dwóch grup – 3,8 pkt proc.2
Pracownik niepełnosprawny dzięki swojej pracy, wiedzy i sumienności, przyczynia się do podnoszenia jakości i wydajności pracy całej organizacji. Pracodawca musi, jednak spełnić niezbędne warunki zanim zdecyduje się zatrudnić osobę z niepełnosprawnością. Dotyczy to zarówno etapu przed rekrutacją, etapu rekrutacji, jak i czasu pracy. Pracodawca musi również wiedzieć, czego nie wolno mu robić pamiętając, że zatrudnienie osoby niepełnosprawnej to szansa na rozwój firmy oraz czas osobistego zaangażowania i odpowiedzialność. Tylko dzięki tak podejmowanym działaniom można poprawiać sytuację osób niepełnosprawnych na rynku pracy, przyczyniając się do rozpowszechnienia coraz częściej wdrażanych, dobrych praktyk.
Mimo pozytywnych rozwiązań, trzeba zaznaczyć, że zarówno na polskim, jak i europejskim rynku pracy, pracownicy z niepełnosprawnością nadal boją się podejmować pracę zawodową, a pracodawcy ulegają stereotypom nieefektywnego pracownika. Do tego stanu rzeczy przyczyniają się, zwłaszcza w Polsce – negatywne doświadczenia obu stron, czasem także lęk przed zmianą.
Istnieje wiele definicji niepełnosprawności. Nie chodzi, jednak o definicje, zapisy i sformułowania. Chodzi o człowieka i stworzenie albo współtworzenie z nim (wszak, jest Podmiotem działań), takich rozwiązań, które umożliwią mu godne życie i wypełnianie, na miarę możliwości – ról społecznych. Dlatego też, tekst ten nie koncentruje się na wynikających z niezrozumiałej „poprawności politycznej” określeniach osoby niepełnosprawnej. Zwłaszcza, że w oparciu o Słownik Języka Polskiego, z całą stanowczością można stwierdzić, że rzeczownik „niepełnosprawność”, nie ma w naszym ojczystym języku liczby mnogiej, dlatego zdarza się w niniejszym tekście zapis, co najwyżej o osobach z niepełnosprawnością lub po prostu- niepełnosprawnych. Język wpływa na świadomość, jednak nie określenia są najistotniejsze, a działania i praktyka.
- niepelnosprawni.gov.pl/index.php?c=page&id=80&print=1(stan z dnia 1.06. 2020)
- Ibidem.