\n

Artykuł został przygotowany przez Sylwię Raciborską – dyplomowanego psychologa, który w każdą środę, w godzinach: 18.00-19.00 prowadzi prywatne, bezpłatne porady psychologiczne na naszej stronie www.stopbarierom.pl.

  1. Czym jest poczucie własnej skuteczności?

Poczucie własnej skuteczności oznacza oczekiwania człowieka dotyczące możliwości wykonania zadania i/lub rozwiązania problemu w różnorodnych okolicznościach życiowych.

Tego rodzaju przeświadczenie oznacza więc, że jednostka czuje się zdolna do tego, aby „stawić czoło” wydarzeniom, jakie kreuje przed nią otaczająca rzeczywistość. Przekonania tego rodzaju kształtują się na bazie doświadczeń człowieka i w rezultacie tworzą bilans osobistych sukcesów, porażek i przeżywanych sytuacji trudnych.

2. Co to jest porażka?

Porażka – przegrana walka albo rywalizacja; poważne niepowodzenie.

Porażka jest to wydarzenie negatywnie oceniane przez osobę, która jej doświadcza. Nie chodzi więc o same wydarzenie jakie nam się zdarzyło, ale raczej o naszą ocenę sytuacji.

3. Strategia Radzenia Sobie z porażkami

Przykładowa propozycja radzenia sobie z porażkami:

1. Przyjmij pozytywną, optymistyczną perspektywę – niepowodzenie jest cennym, rozwijającym, naturalnym elementem w procesie życia.

2. Pamiętaj o swojej stałej wartości, niezależnej od tego, czy wygrywasz czy przegrywasz. Okaż sobie bezwarunkową miłość.

3. Przyjmij odpowiedzialność za niepowodzenia. Przyjmij, że jesteś w stanie panować nad emocjami a tym samym nad sytuacją.

4. Ogranicz swoje wnioski do dziedziny, w której doznałeś niepowodzenia. Nie uogólniaj niepowodzenia na wszystkie aspekty życia.

5. Przeanalizuj oraz wyciągnij wnioski na przyszłość, co mógłbyś zrobić lepiej następnym razem i wprowadź je w życie.

6. Poszukaj korzyści w tej sytuacji.

Niezależnie od Twoich działań życie bez porażek nie jest możliwe.

Bibliografia:

Jak skutecznie zapobiegać karierze przestępczej- Rozdział III PODMIOTOWY MECHANIZM READAPTACYJNY: POCZUCIE WŁASNEJ SKUTECZNOŚCI

https://sjp.pwn.pl/sjp/porazka;2505221.html

https://www.pieknamilosc.pl/jak-poradzic-sobie-z-porazkami-niepowodzeniami-popelnionymi-bledami/

Artykuł został przygotowany przez Sylwię Raciborską – dyplomowanego psychologa, który w każdą środę, w godzinach: 18.00-19.00 prowadzi prywatne, bezpłatne porady psychologiczne na naszej stronie www.stopbarierom.pl.

1. Co to jest mobbing?

Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi. Polegają one na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołując u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodując lub mając na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

2. Portret psychologiczny dręczyciela– mobbera oraz ofiary mobbingu.

Bardzo często jest to osoba o wyolbrzymionym poczuciu własnej wartości, która przecenia swoje umiejętności i wiedzę, nie przyjmuje krytyki innych i stosuje szykany wobec każdego, kto odważy się być krytyczny.

Nie udało się natomiast jednoznacznie wskazać cech psychicznych ofiary. Może nią być każdy. Wśród ofiar mobbingu jest wiele osób pracowitych, zaangażowanych w wykonywanie swoich obowiązków, przewyższających kompetencjami i wykształceniem nie tylko współpracowników, ale też zwierzchników.

3. Trzy kategorie czynników, które sprzyjają powstaniu mobbingu.

Według raportu na temat działan mobbingowych w pracy ( Wspólnota Robocza Związków Organizacji Socjalnych – Wrzos nr 7) można wyróżnić trzy kategorie czynników, które sprzyjają powstaniu mobbingu. Są nimi:

Mobbing najczęściej dotyczy osób zatrudnionych na czas nieokreślony. Dominujące działania mobbingowe maja na celu zaburzenie społecznego odbioru osoby prześladowanej. Wytworzenie takiej sytuacji powoduje, że „funkcje mobbera” w dręczeniu ofiary współpracownicy przejmują nieświadomie.

4. Rożne formy mobbingu.

Europejscy partnerzy społeczni zwrócili uwagę na różne formy mobbingu:

– psychiczną, fizyczną lub o charakterze seksualnym,

– mające charakter jednorazowy lub stały,

– występujące nie tylko pomiędzy przełożonym a pracownikiem, ale również pomiędzy samymi pracownikami, a także ze strony osób trzecich,

– od drobnych przypadków braku szacunku do czynów noszących znamiona przestępstwa.

5. Mobbing: jak sobie z nim radzić – strategie.

Jak najszybciej wyjdź ze schematu „ofiary” (bierny, osaczony, zahukany, odizolowany).

Powiedz swojemu „prześladowcy”, że nie pozwolisz na poniżanie, zastraszanie, nękanie itp. (odwołaj się do konkretnych zachowań oraz sytuacji). Nidy nie przestawaj na rozmowie sam z mobberem (wykorzystaj obecność świadków – współpracowników).

Napisz notatkę do przełożonego zdającą sprawę z sytuacji oraz poproś o potwierdzenie jej odebrania. Zażądaj podjęcia działań mających na celu przeciwdziałanie mobbingowi (zgodnie z kodeksem pracy).

Szukaj sojuszników – takich, którzy są związani z miejscem pracy (współpracownicy, związek zawodowy) oraz poza pracą (rodzina, przyjaciele, itp.).

Postaraj się przeformułować sytuację mobbingową na inną (np. trudność w komunikacji, rozbieżność oczekiwań itd.) w celu znalezienia korzystnego rozwiązania dla Ciebie oraz pracodawcy (np. w formie mediacji).

Dokumentuj wszystko, co ma związek ze sprawą (w formie notatek).

Zwróć się o pomoc do związków zawodowych, stowarzyszeń antymobbingowych.

Bibliografia:

Ewelina Tymoszuk; Marcin Tymoszuk; Jak radzić sobie z mobbingiem – strategia; 10 nr 2/2018 r. pielegniarki.info.pl

Maria Teresa Romer; Mobbing i jego konsekwencje; Prawo Pracy nr 12, Wydawca „Librata”2005.

Stres w miejscu pracy – stan prawny, przeciwdziałanie oraz działania związków zawodowych; With financial support from the European Union.