Co to jest padaczka ?
Padaczka to choroba neurologiczna prowadząca do niepełnosprawności. Osoby chore wykazują skłonność do napadowych i przemijających dolegliwości spowodowanych nieprawidłową czynnością mózgu. Do napadu padaczkowego dochodzi w wyniku nieprawidłowej aktywacji pewnych jego obszarów. Szacuje się, że padaczka dotyczy około 400 tys osób w Polsce. Lekarz rozpoznaje padaczkę gdy pacjent zgłasza co najmniej dwa napady padaczkowe bez prowokacji.
Padaczka – przyczyny
Napady padaczkowe może wywoływać wiele czynników. U większości chorych nie udaje się jednak dokładnie określić przyczyny chroby. Ujawnienie padaczki w wieku dziecięcym może być wynikiem wad wrodzonych lub zakażenia w życiu płodowym. Padaczkę u dziecka może wywołać zakażenie toksoplazmozą lub uraz. Przyczyną padaczki u dorosłych najczęściej bywają guzy lub urazy mózgu.
Padaczka – objawy
Część ciała połączona drogą neuronalną z nieprawidłowo aktywowanym obszarem mózgu w napadzie padaczkowym ulega pobudzeniu. Wyróżnia się dwa typy napadów padaczkowych:
- napady częściowe (mogą ulec wtórnemu uogólnieniu)
- napady uogólnione
U chorego można zaobserwować nietypowy wyraz twarzy, zaburzenia mowy, połykania lub drgawki. Objawem padaczki jest również tocząca się piana z ust a czasami bezwiedne oddanie moczu. Jeśli pobudzeniu ulegnie obszar kory wzrokowej mózgu mogą pojawić się omamy wzrokowe. W przypadku pobudzenia większego obszaru objawy mogą dotyczyć całego ciała a w konsekwencji prowadzić do utraty przytomności.
Padaczka może również powodować nietypowe objawy. Napad padaczki może przebiegać bez drgawek a jedynym symptomem będzie czasowa utrata kontaktu z otoczeniem. Chwilowa utrata nieświadomości zdarza się częściej u dzieci. Utrata świadomości trwa kilka minut po czym chory może wrócić do wykonywanej wcześniej czynności. Jeśli zauważymy objawy napadu chorego należy ułożyć w pozycji bezpiecznej, aby uniknąć zadławienia i zapewnić dostęp powietrza.
Padaczka – leczenie
W przypadku padaczki najczęściej stosowana jest terapia lekami przeciwpadaczkowymi. Leki nie zwalczają przyczyny choroby, a jedynie zmniejszają częstość i uciążliwość objawów. U części pacjentów po zastosowaniu dobrze dobranej terapii dochodzi do całkowitego zaniku objawów. W niektórych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne poprzez stymulacje nerwu błędnego czy też usunięcie guza. Odrębnym przypadkiem jest padaczka lekooporna u dzieci, która nie reaguje na standardowe leczenie. Przypuszcza się, że korzystny wpływ w padaczce lekoopornej może mieć dieta ketogenna prowadzona pod ścisłym nadzorem lekarza i dietetyka.
Bibliografia
- The Epilepsies: The diagnosis and management of the epilepsies in adults and children in primary and secondary care. National Clinical Guideline Centre, 2012.
- Jędrzejczak J., Padaczka – współczesne zasady diagnostyki i leczenia. Przew Lek 2002, 5, 9, 26-32