Artykuł został przygotowany przez Sylwię Raciborską – dyplomowanego psychologa, który w każdą środę, w godzinach: 18.00-19.00 prowadzi prywatne, bezpłatne porady psychologiczne na naszej stronie www.stopbarierom.pl.
Czym jest pracoholizm?
Pracoholizm – to stan uzależnienia od wykonywanej pracy, który powoduje zaburzenie równowagi w życiu codziennym człowieka. Przypasowując pracoholizm do ludzi stwierdza się, że pracoholikami są zwykle osoby pilne, perfekcyjne, ale i niepewne siebie, nieśmiałe, niedowartościowane oraz bojące się otoczenia. Zazwyczaj są to osoby ambitne, lubiące rywalizować i wygrywać, które wysoko stawiają sobie poprzeczkę, za wszelką cenę dążą do osiągnięcia sukcesu i prestiżu społecznego.
Sześć głównych atrybutów pracoholizmu
1. wewnętrzy przymus pracy związany z cechami osobowości obsesyjno-kompulsyjnej, który powoduje, że nawet niewielka ilość pracy doświadczana jest jako przeciążenie,
2. bezpośredni związek z przeciążeniem pracą (lecz nie z obciążeniem nią liczbą godzin pracy),
3. odniesienie do każdego rodzaju aktywności ukierunkowanej na cel, która tratowana jest przez jednostkę jako praca (nie tylko pracy zawodowej),
4. odniesienie do różnych pozycji zawodowych (nie tylko kierowniczych),
5. istnienie fizjologicznego komponentu: uzależnienia od adrenaliny wyzwalanej w sytuacjach stresu,
6. obecność symptomów psychosomatycznych.
Pracoholizm jakie są fazy jego rozwoju ?
Pracoholizm – jakie są jego skutki?
Skutki pracoholizmu można podzielić na negatywne i pozytywne.
Negatywne:
– człowiek oddaje całą energię swojej firmie, pracodawcy,
– po kilku latach „szaleńczej pracy” człowiek czuje się wykończony, skrajnie wypalony psychicznie,
– odczuwa, iż nie jest już potrzebny swemu pracodawcy, czuje się wieczny niedosyt, popada w załamanie nerwowe,
– rozpadają się jego więzi rodzinne i związek małżeński,
– nękają go choroby somatyczne (wrzody żołądka, nerwice serca),
– popada w nałogi (alkohol, narkomania, lekomania),
– odczuwa przygnębienie bez pracy.
Pozytywne:
– pracoholik „pnie się” po szczeblach kariery, awansuje i odnosi sukcesy,
– zarabia coraz więcej (rodzina cieszy się z pieniędzy, ale odczuwa smutek z braku obecności członka rodziny, chociaż się do tego przyzwyczaja; takie odczucia ambiwalentnie odczuwają).
Pracoholizm – jakie są sposoby leczenia?
Pracoholizm można i należy leczyć. Najważniejsze jest uświadomienie sobie występowania problemu i przerwanie tego błędnego koła. Człowiek dotknięty tym nałogiem musi sam sobie uświadomić tę smutną prawdę i zastanowić się do czego go to doprowadzi. Potrzeba przede wszystkim wytężonej pracy nad sobą, wprowadzenia we własne życie zdrowych proporcji między czasem przeznaczonym na pracę a tym pozostałym, przynależnym do innych równie ważnych sfer życia jak: rodzina, przyjaciele, hobby, odpoczynek, rozrywka.
Bibiografia:
Kozak S. Patologie w środowisku pracy, Difin SA, Warszawa 2008
Wojdyło K. Pracoholizm perspektywa poznawcza, Difin SA, Warszawa 2010