\n

Co to jest stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex – SM) to przewlekłe i postępujące schorzenie układu nerwowego. W przebiegu choroby dochodzi do stopniowego zaniku osłonek mielinowych neuronów. W badaniach stwierdzane są wieloogniskowe (rozsiane) uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego. Rozległość zmian demielinizacyjnych decyduje o charakterze i nasileniu objawów. Stwardnienie rozsiane dotyka głównie osoby w wieku średnim. W Polsce choruje na nie ok. 40-60 na 100 000 osób. Na świecie jest około 2,3 mln osób. SM jest najczęstszą neurologiczną przyczyną niepełnosprawności w grupie młodych dorosłych.

Stwardnienie rozsiane – przyczyny

Przyczyny stwardnienia rozsianego nie są do końca poznane. Prawdopodobnie dla rozwoju choroby znaczenie mają zaburzenia układu odpornościowego oraz procesy neurodegeneracyjne. W procesie niszczenia osłonek mielinowych może mieć udział odpowiedź autoimmunologiczna przeciwko komórkom nerwowym. Wśród przyczyn SM znajdują się również czynniki środowiskowe:

Stwardnienie rozsiane – objawy

Pierwszym objawem alarmującym może być pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego. Chory doświadcza bólu gałki ocznej oraz pogorszenia ostrości widzenia. Kolejnym ważnym symptomem jest osłabienie koordynacji ruchowej oraz męczliwość.  Postępująca degeneracja w układzie nerwowym prowadzi z czasem do niedowładu kończyn. Objawami stwardnienia rozsianego są również zaburzenia ruchomości gałek ocznych, oczopląs, zawroty głowy oraz zaburzenia równowagi. Utrata funkcji przez niektóre neurony może prowadzić do zaburzeń kontroli zwieraczy. W przebiegu SM często występuje wielomocz lub utrudnione oddawanie moczu. Uciążliwym objawem stwardnienia rozsianego jest również stopniowa utrata funkcji poznawczych, które utrudnia funkcjonowanie w społeczeństwie.

Leczenie SM

Leczenie w stwardnieniu rozsianym polega głównie na łagodzeniu objawów. Najczęściej w terapii stosowane są glikokortykosteroidy. W celu spowolnienia postępu choroby w Polsce stosuje się  interferon β1a ,interferon β1b i octan glatirameru. Obecnie leki na stwardnienie rozsiane są intensywnie badane, a wiele z nich oczekuje na rejestrację. Równie ważnym elementem w terapii chorego jest rehabilitacja ruchowa.

Ze względu na brak znajomości konkretnej przyczyny stwardnienia rozsianego, całkowite wyleczenie pozostaje obecnie niemożliwe.

Bibliografia:

Mirowska-Guzel D.: Rola rzutów oraz zasady stosowania glikokortykosteroidów w stwardnieniu rozsianym. Aktual. Neurol., 2016; 16 (3): 131–135

Łobińska A., Stelmasiak Z.: Epidemiological aspects of multiple sclerosis in Lublin (Poland). Neurol. Neuroch. Pol., 2004; 38: 361– 366

McDonald W.I., Compston A., Edan G. i wsp.: Recommended diagnostic criteria for multiple sclerosis: guidelines from the International Panel on the diagnosis of multi- ple sclerosis. Ann. Neurol., 2001; 50: 121–127